Dynów to urokliwe miasteczko położone na wzgórzu nad rzeką San. Powstało jako miasto prywatne szlacheckie, lokację otrzymało w 1436 r. Bardzo silnie rozwinął się w mieście handel i targi. Istniał tutaj zakład produkcji świec, browar, i oczyszczalnia ropy naftowej. W dwudziestoleciu międzywojennym aż do 1946 r. miasto zostało pozbawione praw miejskich. W Dynowie zamieszkiwała duża społeczność żydowska, z której wywodził się znany ród chasydzki Szapirów. Przetaczające się przez miasto fronty wojenne zniszczyły większość zabytków, nie mniej warte obejrzenia są obiekty: Kościół pw. Św. Wawrzyńca, cmentarz żydowski, oficyna i pozostałości zespołu podworskiego.
Stacja kolei wąskotorowej znajduje się w odległości ok. 1,5 km od centrum miasta. Budynek dworcowy zbudowany został w 1904 r., murowany, podpiwniczony, piętrowy, z werandą. W dworcu znajdowała się poczekalnia dla podróżnych i kasa biletowa, a nadto restauracja. Przy budynku dworcowym znajdował się peron żwirowy o długości 80 m i szerokości 4 m. W kompleks stacji wchodził także budynek mieszkalny i drewniane budynki gospodarcze. Dodatkowo, wybudowano do obsługi trakcyjnej jednotorową parowozownię o dwóch stanowiskach, ze stacją wodną w środku budynku. Z czasem budynek został przebudowany na dużą halę, przy parowozowni znajdował się skład węgla. W 1969 r. wybudowano na stacji bocznicę, i przylegający do niej plac ładunkowy. Dziś plac ładunkowy pełni funkcję placu handlowego. Na torze 4 obecnie stoi skład złożony z parowozu Px48-1734 i kilku wagonów towarowych. Stacja w Dynowie jest stacją końcową, tutaj PKD kończy bieg.
