Bachórz to malownicza wieś nad rzeką San. Lokację wsi nadano w 1426 r. w dobrach Kmitów. Była ważną siedzibą rodu Krasickich. Ostatnim właścicielem wsi do 1944 r. był hrabia Marcin Krasicki. We wsi znajduje się zespół pałacowy, cerkiew z 1848 r., i stanowiska kultury łużyckiej z epoki brązu.
Stacja w Bachórzu znajduje się ok 1,5 km w kierunku zachodnim od centrum wsi. Budynek dworcowy wzniesiony w 1904 r. , parterowy, murowany, kryty dachówką, podpiwniczony. Początkowo posiadał werandę, z czasem jednak została zabudowana z przeznaczeniem na pomieszczenia dla dyżurnego ruchu i kolejarzy. W kompleks stacji wchodził także budynek gospodarczy i plac ładunkowy. Przy budynku dworcowym znajdował się peron żwirowy o długości 60 m. w związku z gwałtownie rozwijającą się gospodarką wydobywczą z koryta Sanu w latach 50.-60. XX. układ torowy był wielokrotnie przebudowywany. W sąsiedztwie budynku dworcowego znajduje się obecnie karczma „Pod Semaforem”, która jest wyjątkową atrakcją dla pasjonatów kolei ze względu na zgromadzone w niej pamiątki i atmosferę tam panującą.
